Zastava 1100

Fabryka w Kragujevac o nazwie Zavodi Črvena Zastava została wybudowana na licencji włoskiej firmy Fiat i zaczęła produkcję samochodów osobowych w 1954 r. Pierwsze samochody marki Zastava były wariantami Fiata 1400 i 1900, a kolejne Fiata 600. Produkowano je aż do momentu zaprzestania ich produkcji we Włoszech. W latach 60-tych Zastava wprowadziła więcej samochodów opartych na modelach Fiata, które powstały z modeli: 1100, 1300, 1500, 124 i 125 *. Jugosławia, podobnie jak Polska, oparła produkcję samochodów osobowych na licencji zakupionej od "Fiata". Znamy wszyscy małą Zastavę 750, która była sprowadzana do Polski w ubiegłych latach. Był to dotychczas najpopularniejszy jugosłowiański samochód, budowany wg wzoru sprawdzonego na drogach niemal całej Europy - Fiata 600. W 1971 r. Fabryka Črvena Zastava w Kragujevacu rozszerzyła swój serwis produkcyjny. Do Zastawy 750 i produkowanych w małych ilościach samochodów Zastava 1300 i Polska Zastava 125 doszedł nowy pojazd, oznaczony Zastava NV.
Z samochodem tym Jugosłowianie wiązali duże nadzieje, miał to być, jak określono, narodowy wóz (NV). W 1973 roku po raz pierwszy samochodów Zastava 1100 wyprodukowano 55 tyś. sztuk, czyli o 5 tyś. więcej niż wozów Zastava 750.

Przekrój przez samochód Zastava 1100 (powiększenie)

Zastava 1100 (początkowo oznaczona 101) powstała jako rozwinięcie licencyjnego modelu samochodu Fiat 128. Od licencyjnego wzorca różni się tylną częścią nadwozia. Fiat 128 budowany był w Turynie w wersji nadwozia 4-drzwiowej typu sedan i 3-drzwiowej "Familiare", typu kombi Zastava 1100 jest rozwiązaniem pośrednim pomiędzy sedanem i kombi. Ma nadwozie 5-drzwiowe. tylna ściana otwierana jest wraz z oknem do góry. Dzięki temu Zastavą 1100 może wygodnie jechać pięć osób lub, po złożeniu tylnego siedzenia, można nią przewozić bagaże o dużych wymiarach Długość pomieszczenia bagażowego zwiększa się po złożeniu tylnego siedzenia z 810 do 1340 mm. Sktadanie tylnego siedzenia odbywa się przez nachylenie poduszki o 90° do przodu. Wówczas oparcie przyjmuje położenie poziome tworząc równą powierzchnię pod bagaż. Samochody Fiat 127 i 128 mają tę wielką zaletę, że cały układ napędowy, a także koło zapasowe i narzędzia mieszczą się i przodu pod maską silnika, dlatego aż 80% przestrzeni samochodu to powierzchnia użytkowa - taką też powierzchnię ma Zastava 1100. Modernizacja konstrukcyjna tylnej części Zastavy 1100 zwiększyła jej masę własną w porównaniu z Fiatem 128 o 10 kg, ale jest to wartość mniejsza również o 10 kg od masy własnej włoskiej 3-drzwiowej odmiany F128 "Familiare". Na skutek wzrostu masy Zastava 1100 ma, w porównaniu z Fiatem 128, nieco gorszą dynamikę. Przy takiej samej prędkości maksymalnej rozpędza się do prędkości 100 km/h w 19,8 s, a więc dłużej o 0,7 s niż Fiat 128. Samochód jest stateczny w ruchu, nie wykazuje nadmiernej wrażliwości na podmuchy bocznego wiatru. Wskaźniki i kontroiki świetlne umieszczone są identycznie jak w Fiacie 128, w dwóch kolistych obwodach osłoniętych daszkiem chroniącym przed odblaskami. Sterowanie Zastawą 1100 jest łatwe, dźwignia zmiany biegów umieszczona jest w podłodze, dźwigniowe przełączniki świateł, kierunkowskazów i wycieraczek znajdują się przy kolumnie kierownicy. Prowadząc samochód wyczuwa się, że kierownica obraca się nieco ciężej niż np. w PF 125p, co wynika z przedniego napędu. W celu zatrzymania pojazdu trzeba nacisnąć z dość dużą silą pedał hamulca. Instrukcja obsługi podaje, że fotele przednie mają regulację oparcia. Jednak samochód, którym jeździliśmy, nie miał foteli z regulacją, jedynie ustawienie foteli można było regulować wzdłuż nadwozia. Pomimo braku regulacji oparcia, fotel kierowcy jest wygodny. Wygodnie, w jednej płaszczyźnie, umieszczone są pedały: sprzęgła, hamulca i przyspiesznika. Należy jeszcze dodać, że porównywany z Zastawą 1100 Fiat 128 został opisany w "MT" 5/71, a także to, że przewiduje się w br. Montowanie samochodów Zastava 1100 w FSO na Żeraniu. ** Kształt tylnej części nadwozia Zastavy 1100 nawiązywał do wytwarzanej na przełomie lat 60-tych i 70- tych we Francji samochodu Simca 1100 (SIMCA), z tym że Włochom udało się stworzyć nadwozie o bardziej harmonijnych kształtach, niż Francuzom. Obydwa samochody posiadały nadwozia typu hatchback, chociaż na początku lat 70-tych ten typ nadwozia określano mianem Berlina. Uzasadnione jest twierdzenie, że Zastava 1100 była w tamtych latach jednym z pierwszych pojazdów klasy średniej z nadwoziem typu kombilimuzyna (hatchback), jaki uzupełniał rodzinę Fiata 128 o samochód o uniwersalnym nadwoziu. (Pierwszą firmą na świece jaka szczyci się wprowadzeniem pierwszego hatchbacka do produkcji seryjnej jest francuska firma Renualt, która w 1965 r. wprowadziła do produkcji Renualt 16). Od 1975 r. Zastavy były montowane z części sprowadzanych z Jugosławii w żerańskiej FSO, na tej samej linii montażowej co Fiat 128 Sport 3p ze względu na wspólne elementy jezdne, silnik oraz skrzynie biegów obu samochodów. Od 1978 r. Zastavy produkowane w Polsce przeszły drobne kosmetyczne zmiany: otrzymały nowe atrapy z wyjmowanymi wkładkami okalajacymi reflektory umożliwiającymi zamontowanie okrągłych, bądź prostokątnych reflektorów, nieruchome boczne trójkątne szybki przednich dzwi bocznych (w pierwszych modelach były uchylane), oraz nowe obicia tapicerki dzwiowej i siedzeniowej w tym również tapicerkę welurową, w miejsce standardowej ze skaju.
Zastavy produkowane w Polsce miały literkę "P" (Zastava 1100 p) w nazwie co oznaczało, iż samochód został wyprodukowany w Polsce, analogicznie było z innymi samochodami produkowanymi w FSO na licencji Fiata (Fiat 127p***, Fiat 131p i Fiat 132p). Standardowo Zastavy miały silniki o pojemnosci 1116cm3 rozwijajacymi moc 55 KM, zależnie od wersji były wyposażone w 1-gardzielowy gaźnik typu SOLEX, lub 2-gadzielowy gaźnik typu WEBER, który dawał większą moc i dynamikę samochodowi. Zdarzały się Zastavy 1300 z silnikami od Fiata 128 o pojemności 1280 cm3 ze skrzyniami biegów od Fata 128 1100 (skrzynia Fiata 128 1100 miała krótsze przełożenia niż skrzynia Fiata 128 1300), jednak te egzemplarze trafiały na rajdy odbywające się w Polsce pod koniec lat 70-tych. W roku 1981 r. została wprowadzona na początku w Polsce, a następnie w Jugosławii 3 drzwiowa odmiana Zastavy 1100, która została nazwana Zastava 1100 Mediteran (w Polsce było produkowane oblachowanie do modelu Mediteran). Odmiana Zastavy Mediteran nigdy nie była sprzedawana w Jugosławii, tylko trafiała na eksport, były one importowane między innymi na rynek Włoski i sprzedawane pod marką Innocenti. Pierwsze Zastavy montowane w Polsce miały oryginalne włoskie jednostki napędowe i skrzynie biegów, póżniejsze produkowane po 1978 r. otrzymywały już silniki i skrzynie montowane przez Zastavę na licencji Fiata. Zakończenie produkcji w Polsce Zastavy nastąpiło w 1983 r. W tym samym roku Zastava w Jugosławii została zmodernizowana. Nowe Zastavy otrzymały nowe oblachowanie przodu, identyczne jak w Fiacie 128 po modernizacji przeprowadzonej w 1977 r. Nowe też były zderzaki, tablica rozdzielcza, tapicerka drzwiowa, oraz na siedzeniach. Obok silnika 1100 do produkcji trafiły Zastavy z silnikami 1300 o pojemności 1302 cm3 rozwijającymi moc 65 KM, które nigdy nie były montowane w Polsce.

Współpraca pomiedzy FSO a Črveną Zastava
- Polska Zastava 125, Zastava 1100p

Pod koniec lat 60-tych kiedy Polska zakupiła od FIATA licencję na produkcję Fiata 125, kooperantem FSO stały się jugosłowiańskie zakłady Črvena Zastava, Współpraca z Jugosłowianami była możliwa dlatego że oni również, jeszcze wcześniej od nas, zaczęli produkować samochody na licencji FIATA. FSO od swojego kooperanta, jakimi były zakłady w Kragujevac otrzymywała tylne mosty i chłodnice silnika niezbędne do produkcji Fiata 125 (polskie mosty były montowane do Fiata 125 dopiero pod koniec lat 70-tych), w zamian za to FSO dostarczała do Jugosławii tzw. standardy montażowe, czyli samochody Polski Fiat 125p w zespołach, które były montowane w Kragujevac i sprzedawane na tamtejszym rynku pod nazwą Polska Zastava 125.*1
Podobnie wyglądała póżniejsza wspólpraca FSO z fabryką w Kragujevac, kiedy strona polska uzgodniła w połowie lat 70-tych wspólpracę dotyczącą montażu Zastavy 1100 na Żeraniu. W ramach współpracy fabryka w Kragujevac dostarczania do FSO tzw. standardy montażowowe, czyli samochody Zastava 1100 w zespołach.

Samochód Jugo – Auto nie ma jeszcze nazwy. Jest to bardzo interesująca wersja nadwozia Fiata 128.

Takim nadrukiem na okładce (Patrzcie - to jest pierwsze Jugo-Auto) zachęca swych czytelników jugosłowiańskie pismo fachowe AUTO do obejrzenia prototypu samochodu jaki podobno w najbliższym czasie ma wejść w Jugosławii do masowej produkcji. Nie trzeba być wcale ekspertem by od razu rozpoznać w wehikule cechy charakterystyczne samochodu Fiat 128. Mały zwis przedni i tylny, dość duży jak na wóz tej klasy rozstaw osi, charakterystyczny kształt przodu, drzwi, klamek. Jednakże takiego Fiata jak oglądamy na zdjęciu nie ma jeszcze w produkcji we Włoszech. Jest to bowiem nowa wersja nadwoziowa, a najlepszą nazwą dla niej będzie słowo złożone kombi-limuzyna. Zdjęcia, jak przystało na zdjęcia prototypu, nie są zbyt wyraźne. Doskonale można zorientować się w układzie ogólnym elementów wozu. A więc – silnik z przodu, podobnie jak we Fiacie 128, umieszczony poprzecznie, napęd na przednie koła. Z tyłu, tak, z tyłu widać największą różnicę. Zamiast stopniowego kształtu nadwozia linia dachu przechodzi w pochyłe okno i jego przedłużenie – drzwi tylne. Drzwi i okno stanowią jedną całość, otwierają się ku górze i podtrzymywane są przez odpowiedni mechanizm w tym położeniu. Wprawdzie tylna ściana nadwozia sięga dość wysoko, co nie ułatwia wkładania cięższego bagażu, lecz i tak nadwozie typu kombi-limuzyna umożliwia przewożenie znacznie większych niepodzielnych ładunków niż samochód osobowy. Tylne siedzenie będzie w tym wozie składane, być może tak jak w Skodzie 1000 MB czy 100 w dwóch oddzielnych częściach, być może jako jedna całość. Tak czy inaczej umożliwi to wykorzystanie całej tylnej części wozu do przewożenia bagażu. W sumie – najnowo-
-cześniejsza technika i technologia (odlewany nie tylko wał korbowy silnika, lecz również i ... korbowody), wygodne wnętrze dla czterech a nawet pięciu osób, możliwość łatwej transformacji z samochodu osobowego w pojazd o znacznej pojemności ładunkowej. Nie wiadomo czy Fiat przygotuje w Turynie równoległy model o tym układzie nadwozia. Być może również wytwórnia Czerwona Zastava w Kragujevac przewiduje rozpoczęcie produkcji już w przyszłym roku i osiągnięcie w roku 1973 wysokość produkcji 100 tyś egzemplarzy rocznie. W tymże roku łączna produkcja zakładów wynieść ma 183 tyś pojazdów. Jak więc widać, nowej konstrukcji przeznacza się rolę główną.*2

P

Nowości z Żerania

P

Warszawska Fabryka Samochodów Osobowych specjalizuje się w produkcji i montażu samochodów większej pojemności. W skład jej tegorocznego programu produkcyjnego wchodzi oprócz podstawowych modeli Polski Fiat 125 p w rozlicznych odmianach, montaż samochodów Polski Fiat 132p oraz Polski Fiat 128p - Zastava 1100p. Polski Fiat 125p ulega stopniowej modernizacji, choć jego wygląd zewnętrzny zmienia się w niewielkim stopniu. Nowością, którą zaprezentowano m.in. na tegorocznych Targach Technicznych w Poznaniu był samochód 125p z tablicą rozdzielczą nowego kształtu. Pod wykonaną z elastycznego tworzywa osłoną, znalazł się dotychczasowy szybkościomierz z wstęgowym wskaźnikiem prędkości, oraz po obu stronach tablicy rozdzielczej otwory wlotowe powietrza do wnętrza samochodu. Skrzynka na drobiazgi umieszczona na tunelu napędowym ma na swojej krawędzi zestaw przycisków sterujących światłami i urządzeniami ogrzewania. Pod całą szerokością tablicy rozdzielczej znalazła się długa półka na drobiazgi. Polski Fiat 132p montowany jest obecnie wyłącznie w wersji GLS. Ta nowa wersja nadwoziowa różni się powiększeniem oszklonej powierzchni, rzuca się w oczy znacznie większa powierzchnia w tylnych drzwiach samochodu. W silnikach o pojemności 1,6 - 1,8 l nastąpił dzięki innym regulacją silnika nieznaczny wzrost mocy rzędu 2 KM. Samochód wyposażony jest w szersze obręcze z promieniowym ogumieniem 185/170 SL 13. We wnętrzu samochodu zwracają uwagę wygodne fotele typu anatomicznego, przy czym ta zmiana nie stwarza warunków wygodnej podróży piątemu, środkowemu pasażerowi, siedzącemu na tylnym fotelu. Kolumna kierownicy ma obecnie możliwość 6 - centymetrowej regulacji w pionie. Polski Fiat 128p czyli Zastava 1100p od dawna pokazywana jest na targach i wystawach, lecz wciąż nie znajduje się w sprzedaży. Pertraktacje z dostawcą jugosłowiańskim nie przynoszą najlepszych wyników i stąd opóźnienia w rozpoczęciu montażu tego samochodu w Żerańskiej Fabryce. Jak nas poinformowano - w bieżącym roku ruszy jednak montaż tego jugosłowiańskiego samochodu, do którego będziemy produkować niektóre elementy jak np.: układy wydechowe. Przypominamy, że Zastava 1100p to pięcio osobowa, pięciodrzwiowa limuzyna z silnikiem o pojemności 1116 cm3 i mocy 55 KM o masie własnej 835 kg. Tak jak wynika z fabrycznych danych technicznych samochód ten jeździ z prędkością 145 km/h i zużywa 8 - 10 l/100km. O zaletach i wadach tego nowo wprowadzanego do produkcji w FSO samochodu, będziemy mogli najprawdopodobniej poinformować naszych czytelników, jeśli udostępniony zostanie nam próbny egzemplarz tego samochodu.*3

P

Zastava 1100 Mediteran

P

Po wielu latach produkcji popularnych samochodów jugosłowiańskich doczekał się również wersji trójdrzwiowej. Drzwi są o 11 cm dłuższe by umożliwić łatwiejszy dostęp do siedzenia tylnego Zysk na masie nie jest zbyt duży. Przeciętnie od 15 do 20 kg. Przednie drzwi w nadwoziu dwu- lub trójdrzwiowym muszą oczywiście być dłuższe o kilkanaście centymetrów, by przy pochylonych do przodu siedzeniach można było względnie wygodnie dostawać się na siedzenie tylne. Znana na naszym rynku od szeregu już lat Zastava 1100p, produkowana w Jugosławii w oparciu o dokumentację licencyjną pierwowzoru – Fiata 128, doczekała się ostatnio takiej lżejszej trójdrzwiowej wersji. Nosi ona nazwę Zastava 1100p Mediteran. Zasadnicze wymiary samochodu nie uległy żadnym zmianom. Nadal więc ma Zastava 1100p w obu swych wersjach rozstaw osi 245 cm – duży, jak na długość całkowitą 3,8 m. Pozostawiono również niezmieniony rozstaw kół. Środkowe słupki podtrzymujące dach powędrowały ku tyłowi o około 11 cm, o tęże wartość wydłużyła się długość drzwi. Jest to różnica na tyle mała, że nie będzie stanowiła problemu przy otwieraniu drzwi w ciasnym garażu. Przednie siedzenia mają w obu modelach, tym pięcio- i tym trójdrzwiowym, mechanizmy pochylania oparć, w modelu Mediteran całe siedzenia dają się pochylać ku przodowi po odblokowaniu małej dźwigienki przy ich zewnętrznej krawędzi. Masa pojazdu, różniącego się nieco wyposażeniem standardowym od wersji pięciodrzwiowej, wynosi 820 kg, a więc o 15 kg mniej. Dopuszczalne obciążenie użyteczne pozostało takie samo, to jest 400 kg (5 osób + 50 kg bagażu). Jednakowe są prędkości maksymalne obu modeli – 135 km/h, podobnie jak i maksymalne pokonywane wzniesienia na pierwszym biegu – 30 %. Na razie nie przewiduje się wyposażenia wersji Mediteran w silnik 1300 cm3, którego produkcję uruchomiono niedawno w zakładach w Kragujevac. Samochody sprzedawane na naszym rynku będą więc mieć jednostkę napędową o pojemności 1116 cm3, odznaczającą się bardzo „ponadkwadratowym” układem – 80 mm średnicy i 55,5 mm skoku. Przy stopniu sprężania 9,2 moc wynosi 40,5 kW względnie 55 KM oddawane przy 6000obr/min. Dokładnie przy dwukrotnie niższej prędkości występuje dla tego silnika maksymalny moment obrotowy o wartości 77,5 Nm (7,5 kgm). W wyposażeniu seryjnym zwraca uwagę ogrzewana szyba tylna i elektryczny zmywacz szyby przedniej. Wycieraczki pracują z dwoma prędkościami. Cechą wyróżniającą model Mediteran od dalej oferowanej wersji pięciodrzwiowej jest inna, miękka kierownica. Oczywiście obie wersje dostarczane będą na oponach promieniowych. W ich konstrukcji, choć mającej w zasadzie już 11 lat, widać bardzo dużo elementów zwiększających bezpieczeństwo czynne i bierne. Kolumna kierownicy przykładowo przebiega wzdłuż linii łamanej i łączona jest przegubami, hamulce uruchamiane są układem dwuobwodowym. Bębnowe hamulce z tyłu wozu gwarantują skuteczność hamowania ręcznego, zaś tarczowe hamulce przednie – krótkie drogi hamowania z każdej prędkości. Przewidziano lampkę sygnalizującą niesprawność któregokolwiek z obwodów uruchamiania hamulca. Służy ona zarazem jako lampka sygnalizująca zacięci hamulca ręcznego. Wlew paliwa znajduje się, identycznie jak w Zastavie pięciodrzwiowej, na ścianie bocznej nadwozia, w dostatecznie dużej odległości od krawędzi tylnej pojazdu. Przesunięty do przodu jest również zbiornik, nie ma więc obawy o to, że uderzenie w tył nadwozia spowodować może wyciek paliwa. Siedzenie tylne jest rozkładane w identyczny sposób, jak w dotychczas znanym modelu Zastavy. Po rozłożeniu możliwe jest przewożenie bardzo dużej ilości bagażu. Niestety, jak w wielu nowoczesnych konstrukcjach drzwi tylne kończą się dość wysoko nad zderzakiem, co uniemożliwia przewożenie przedmiotów o bardzo dużych rozmiarach gabarytowych, jakie bez trudu zmieściły by się we wnętrzu pojazdu, gdyby można je tam włożyć.Wyposażenie obu modeli Zastavy świadczy, że producent tych samochodów prowadzi ich systematyczny rozwój konstrukcyjny. Zwiększono przykładowo skuteczność przewietrzania wnętrza stosując wentylator o dwóch szybkościach, dodano termometr cieczy chłodzącej. Zastava stanowić będzie jeszcze przez szereg lat nowoczesny samochód średniej klasy, choć przydała by się wersja z większym silnikiem 1300 cm3 pozwalająca łatwiej holować przyczepę kempingową. Zastava 1100p Mediteran ma zmienione koło kierownicy obłożone gąbką poliuretanową. Na tablicy wskaźników przybył termometr cieczy chłodzącej i włącznik świateł awaryjnych.  Siedzenia mają pochylone oparcia w celu uzyskania dostępu do tyłu pojazdu dają się przechylać ku przodowi. Pokrycie siedzeń wykonane jest ze skaju połączonego tkaniną. Po otwarciu drzwi tylnych uzyskuje się dostęp do dużego bagażnika. Siedzenie tylne daje się rozkładać jak w każdej kombi-limuzynie.*4

Fabryka na Żeraniu, niezależnie od własnej produkcji (Fiat 125p, Polonez) montowała również niektóre modele Fiata: 127, 131, 128 3p. i 132. Do tego dochodził produkowany w Jugosławii na licencji Fiata model 128 - Zastavy 1100. Eksport tych samochodów realizowany był częściowo przez sieć fiatowską lub tzw. równoległą, jak np. we Francji, gdzie zajmowała się tym firma André Chardonnet, częściowo zaś przez sieć stworzoną przez Pol-Mot.*5

Za umowną datę rozpoczęcia montażu Zastavy w FSO można uznać datę 25 września 1975 r. - kiedy Zastava otrzymała homologacje dopuszczającą do poruszana się po drogach polskich, natomiast za datę kończącą motaż w FSO należy uznać czerwiec 1983 r.*6

P

* - Fragment artykułu Zdzisława Podbielskiego z Katalogu samochodów i motocykli 1991 r., Młody Technik

** - artykuł Zdzisława Podbielskiego "Poznajemy samochody Zastava 1100" z czasopisma Młody Technik nr. 1/1974.

*** - Fiat 127p był montowany przez Bielską FSM

*1 - Fragment artykułu Zdzisława Podbielskiego "Koniec dawnej chluby FSO czyli prawe ćwierć wieku modelu 125p" z czasopisma Młody Technik nr. 3/1992

*2 - Przedruk artykułu pochodzi z tygodnika „Motor” nr 12 z 21 marca 1971 r.

*3 - Przedruk artykułu pochodzi z tygodnika „Motor” nr 29 z 21 lipca 1974 r.

*4 - Przedruk artykułu pochodzi z tygodnika „Motor” z 1980 r. (podziękowania dla Pana Bartka Sikowskiego za udostepnienie materiałów archiwalnych z czas. MOTOR)

*5 - Fragment artykułu „Nowy Początek” - Historia Fabryki FSO na Żeraniu, współpraca z Fiatem.

*6 - Pełny tekst: Samochód Zastava został dopuszczony do ruchu na drogach publicznych na podstawe decycji Ministra Komunkacji nr. 119,75 z dnia 25.09.1975 roku. - zródło: Książka gwarancyjna FSO Zastava 1100p - 19.10.1979

GALERIA

Zastava 101 L (1100 P) model z 1978 r.

Pierwsza seria Zastavy 1100 model z 1974 r.

Pierwsze modele Zastav 1100 miały łamane podpórki podtrzymujące tylną klapę, które dopiero od 1975 r. zostały zastąpione teleskopami gazowo-olejowymi. Ponadto modele produkowane do 75 r. można było rozpoznać po klapce wlewu paliwa - była ona pozbawiona zamka, w jej miejce było natomiast przetłoczenie tzw. "dzibek" umożliwający otwarcie klapki.

Bagażnik Zastavy ma pojemność 325 l. przy rozłożonym oparciu pojemność wzrasta do 1010 l

Zastava 1100 model z 1975 r. Pierwsze modele Zastav, produkowane od 1971 r. miały atrapy w tzw. plaster miodu.
W 1978 r. wprowadzono zmianę kraty wlotu powietrza przez co uzyskano możliwość montowania reflektorów prostokątnych. Zmiana ta polepszyła wygląd estetyczny samochodu.

Zastava 1100 P model z 1978 r. Do 1978 r. auta były wyposażone w chromowane detale ozdobe nadwozia takie jak: wycieraczki, lusterka, ozdobne kliny uszczelki szyby, klamki tylnej klapy czy też kołpaki

Uchylane boczne okienka, oraz jedno przegubowe chromowane lusterka wsteczne były montowane w "polskich" Zastavach do 1978 r.

Wnętrze Fiata 128/Zastava 1100 w pierwszej wersji produkcyjnej.

Zastava 1100 Super. Wersja ta była standardowo wyposażona w sportowe profilowane kubełkowe siedzenia, silnik rozwijał moc 64 KM z pojemności 1116 cm3 zapewniajc prędkość maksymalną 146 km/h. Wiekszą moc uzyskano podobne jak w Fiacie 128 Sport poprzez zastosowanie dwugardzielowego gażnika oraz zmiany kolektorów ssących i wydechowych.

Zastava 1100 Mediteran, z 1981 r. była produkowana na początku tylko w Polsce w żerańskiej FSO. Opcjonalnie w jugosławii (od 1980 r.) były też montowane do Zastav silniki 1300 rozwijające moc 73 KM Zastavy z takimi jednostkami napedowymi miały oznaczenie Zastava 101-1300.

Wnętrze Zastavy 1100 Mediteran i Specjal. Wersja Specjal miała zestaw wskazników zaporzyczony z Fiata 128 Rally (obrotomerz, wskażniki ciśnienia oleju i temperatury cieczy chłodzącej). Niestety takie wersje Zastav nigdy nie były sprowadzane i montowane w Polsce.

Drzwi przednie Zastavy 1100 Mediteran w porównaniu do modelu 5-cio drzwiowego Zastavy (128) są dłuższe o 11 cm.

Jedna z koncepcji Fiata 128, od której powstała Zastava 1100

Zastava 55-65 GTL po modernizacji przeprowadzonej w 1983 r. otrzymała nowe oblachowanie przodu, zderzaki oraz silnik o pojemnosci 1302 cm3.

W Jugosławii był wytwarzany, obok Zastavy 1100
orginalny Fiat 128 pod nazwą Zastava 128.

Zastava 55-65 GTL była również sprzedawana pod nazwą handlową Yugo Skala

Yugo 311 (Zastava 55-65 GTL Mediteran)

Wnętrze Zastavy 55-65 GTL z 1983 r. było identyczne jak w Fiacie 128 po modernizacji przeprowadzonej w 1977r. Zgodnie z obowiązującą modą całość wnętrza, deska rozdzielcza, tapicerka, oraz dywaniki były utrzymana w jednakowej kolorystyce.